olá LieTuva: Rui Veloso voltou a casa para rever os 'Samurais' / Rui Veloso grįžo namo vėl sudainuoti “Samurajus“ (populiariausią albumą, išleistą 1990 m.)

O 'pai do rock português' celebrou 30 anos de carreira no Coliseu do Porto, que passou a ostentar uma placa comemorativa.

"Estou em casa", exclamou Rui Veloso ao ver a família na primeira fila do Coliseu do Porto. A mítica sala portuense esgotou duas noites para comemorar os 30 anos de carreira do músico portuense e exibe desde domingo uma placa para assinalar a data.

Ao longo de quase três horas de concerto, Rui Veloso brindou o público com um espectáculo de duas partes distintas, com um alinhamento semelhante ao que será apresentado no Coliseu dos Recreios (em Lisboa) no próximos dias 17 e 18 deste mês.

A primeira foi de reencontro com Os Optimistas, formação original que gravou Mingos e os Samurais e com quem Rui Veloso voltou a actuar 20 anos depois para interpretar os temas do álbum que marcou a história da música portuguesa no início dos anos 90 e que hoje será relançado com um CD duplo, com som remasterizado, acompanhado de um DVD de bónus com o concerto de 1990 no Coliseu dos Recreios.

O mote do espectáculo foi dado pelas melodiosas peripécias dos Samurais e do seu vocalista Meno Rock, criados pela dupla Rui Veloso e Carlos Tê; desde a deriva na adolescência patente em ‘Não Há Estrelas no Céu’, ao efémero sucesso de ‘A Gente Vai na Digressão’, às aventuras no ‘Baile da Paróquia’, até ao dia em que Meno passou a ser Arménio e a ser relembrado simplesmente como ‘Um Trolha da Areosa’. Se o álbum vale sobretudo pela história muito bem encadeada, na actuação sobressaltaram os solos de guitarra de Rui Veloso, que embalou Morena de Azul ao ritmo do blues, e o coro do público, arrepiante em O Prometido é Devido e Paixão (Segundo Nicolau da Viola).

Passado o intervalo, Os Optimistas deram lugar à formação habitual que acompanha Rui Veloso nos últimos tempos e abriu-se a amplitude de êxitos a 30 anos de carreira. Sucessos como ‘Porto Côvo’ ou ‘Lado Lunar’ começaram a surgir em catadupa, tal como os convidados especiais, que tinham em comum o facto de serem amigos e portuenses. Foram então passando pelo palco João Só e Mendes (Azeitonas), Tozé Santos (Perfume), Pedro Abrunhosa e Rui Reininho, que interpretou em duo com Rui Veloso o hino dos GNR ‘Pronúncia do Norte’, numa homenagem recíproca em que o público colaborou. O coro de três mil vozes do Coliseu voltou a funcionar na hora de cantar (e sentir, claro está) Porto Sentido, antes de Rui Veloso completar o ciclo dos 30 anos de carreira com um regresso às origens. E terminando a actuação pelo início de carreira cantou Chico Fininho, o freak da Cantareira que tudo começou.

Retirado do sitio http://dn.sapo.pt/inicio/artes/interior.aspx?content_id=1706077&seccao=M%FAsica .

Rui Veloso grįžo namo vėl sudainuoti “Samurajus“ (populiariausią albumą, išleistą 1990 m.)

Portugalų „roko tėvas“ atšventė 30-ties karjeros metų jubiliejų Porto Koliziejuje, kuriame darbar galima pamatyti paminėjimo progos ženklą.

„Aš namie“, - teigė Rui Veloso, matydamas savo šeimą pirmoje eilėje Porto Koliziejaus. Kultinė Porto miesto vieta buvo perpildyta du vakarus iš eilės, minint atlikėjo iš Porto 30-ties metų karjeros jubiliejų, nuo sekmadienio ten kaba speciali atminimo lentelė.

Per maždaug tris valandas trukusio koncertą Rui Veloso surengė dviejų skirtingų dalių pasirodymą, panašų į tą, kurį parodys Lisabonos Pramogų arenoje (“Coliseu dos Recreios”) šio mėnesio 17 ir 18 dienomis.

Pirmojoje dalyje grojo “Os Optimistas”, originalus kolektyvas, su kuriuo įrašytas albumas “Mingos e os Samurais”, ir su kuriuo Rui Veloso vėl ėmė groti kartu po 20-ties metų, kad iš naujo interpretuotų idėjas albumo, kuris devyniasdešimtųjų metų pradžioje įėjo į Portugalijos muzikos istoriją ir kuris šiandien bus išleistas dvigubu kompaktiniu disku, su patobulintu skaitmeniniu garsu, taip pat su papildomu DVD disku iš 1990-aisiais metais vykusio koncerto Pramogų Arenoje.

Moto pasirodymui suteikė albumo melodijos ir Meno Rock vokalas, kurį sudaro du asmenys – Rui Veloso ir Carlos Tê – keliaujant nuo nekaltumo dainoje “Danguje nėra žvaigždžių (“Não Há Estrelas no Céu”), link trumpalaikės sėkmės dainoje “Žmonės iškeliauja”, į nuotykius dainoje “Parapijos šokis”, iki tos dienos, kai Meno Rock pradėtas vadinti armėnu ir tapo atpažįstamas kaip “Aerosa (Porto miesto dalis) kūrėjas”( “Um Trolha da Areosa”). Jei albumas yra neatskiriama muzikos istorijos dalis, pasirodymas nustebino Rui Veloso gitaros solo partija “Mėlynai dėvinti tamsiaplaukė” (“Morena de Azul“), įsupta į bliuzo ritmą, pritariant miniai, bauginanti “Atpildas ir aistra yra pažadėti” (“O Prometido é Devido e Paixão “) (pagal Nicolau da Viola dainą).

Po pertraukos, “Os Optimistas” užleido sceną įprastiniams paskutiniųjų Rui Veloso pasirodymų, skirtų 30-ties karjeros metų paminėjimui, palydovams. Tokios populiarios dainos kaip “Porto Côvo” (vietovė Portugalijoje) ar “Mėnulio pusė” (“Lado Lunar”) keitė viena kitą, taip pat grupės, kviestos kaip draugai bei atlikėjai iš Porto. Scenoje pasirodė João Só e Mendes (iš grupės “Azeitonas”), Tozé Santos (iš grupės “Perfume”), Pedro Abrunhosa ir Rui Reininho (iš grupės “GNR”), kurie duetais su Rui Veloso atliko himnu tapusią grupės “GNR” dainą “Šiaurės tartis” (“Pronúncia do Norte”), pritariant miniai su abipuse pagarba. Trijų tūkstančių balsų choras Koliziejuje kartu dainavo kūrinį “Porto jusmas” (“PortoSentido”), prieš Rui Veloso baigiant 30 metų trukusią karjerą, grįždamas ten, kur ją pradėjo. Baigdamas pasirodymą Rui Veloso sudainavo dainą “Chico Fininho”, koncertą baigdamas žodžiais, kuriais ir pradėjo savo karjerą.